Rany oparzeniowe stanowią duży problem kliniczny, pielęgnacyjny i psychospołeczny. Na skutek oparzenia dochodzi do utraty czynności biologicznej skóry, a w szczególności do zachwiania równowagi wodno-elektrolitowej i termoregulacji. Leczenie ran uzależnione jest od oceny rozległości, głębokości oraz umiejscowienia oparzenia. Wstęp Oparzenie termiczne to uszkodzenie tkanek spowodowane działaniem wysokiej temperatury, któremu towarzyszą proporcjonalne do rozległości i głębokości oparzenia zaburzenia funkcji wszystkich narządów i układów ustroju. Oparzenia mogą być powierzchowne lub głębokie, powodujące chorobę oparzeniową. Wpływ na głębokość oparzenia ma siła i czas trwania urazu. Dlatego bardzo ważne jest udzielenie pierwszej pomocy, która przeprowadzona prawidłowo może zmniejszyć penetrację czynnika parzącego w głąb skóry, a zatem zmniejszyć stopień uszkodzenia tkanek i ciężkość urazu. Objawy oparzenia to zaczerwienienie skóry (rumień), ból, obrzęk, pęcherze. W przypadku rozległych oparzeń może wystąpić wstrząs. Przy oparzeniach dróg oddechowych występuje duszność, kaszel, trudności w oddychaniu, utrata przytomności. W przypadku oparzeń termicznych pierwsza pomoc polega na natychmiastowym przerwaniu kontaktu poszkodowanego z czynnikiem parzącym. Jeśli pacjent doznał urazu wielonarządowego, podstawową zasadą powinno być usunięcie najpoważniejszego dla jego życia niebezpieczeństwa, np. krwawienia. Należy również ustalić źródło i czas działania czynnika parzącego, zabezpieczyć drogi oddechowe, wezwać profesjonalną pomoc oraz schładzać ranę pod bieżącą wodą o temp. 15-20°C – dorośli 15-30 min, dzieci do 5 min. Jak najszybciej zdjąć odzież. Nie wolno jednak zrywać z poszkodowanego odzieży stopionej, przylepionej do ciała, ani stosować żadnych maści czy przekłuwać pęcherzy. Po zakończeniu schładzania rany oparzeniowe należy osłonić opatrunkiem jałowym lub hydrożelowym, schładzającym. Jeżeli jest taka możliwość, należy unieruchomić i unieść oparzoną część ciała. W przypadku stwierdzenia objawów wstrząsu, tzn. gdy zauważymy, że powłoki skórne są blade i spocone, a tętno jest szybkie, oraz gdywystępuje pobudzenie psychoruchowe – należy chorego ułożyć w pozycji na wznak z uniesionymi kończynami dolnymi. Ważne jest zapewnienie komfortu cieplnego i okrycie pacjenta kocem oraz ochrona przed urazami wtórnymi. Po udzieleniu podstawowej pomocy należy powiadomić służby ratunkowe, które już na miejscu wypadku udzielą choremu profesjonalnej, medycznej pomocy i przetransportują do ośrodka, w którym poszkodowany będzie otoczony dalszą opieką i leczeniem. Oparzenia – klasyfikacja Pod względem ciężkości oparzeń uwzględnia się dwa czynniki: głębokość i rozległość oparzenia. Rozległość oparzenia oceniana jest najczęściej w oparciu o regułę dziewiątek Wallace’a, zgodnie z którą całkowita powierzchnia ciała stanowi 100%, a każdy obszar anatomiczny wynosi 9% lub wielokrotność. Biorąc pod uwagę te ustalenia, głowa, kończyny górne stanowią po 9%, przód i tył tułowia po 18%, kończyny dolne po 18%, okolica krocza 1% powierzchni ciała. Do oceny rozległości oparzenia można wykorzystać również regułę dłoni. Reguła ta ustala, że dłoń ze złączonymi palcami osoby poszkodowanej stanowi 1% powierzchni jego ciała [1, 2]. Określenie głębokości zniszczeń miejscowych w wyniku oparzenia jest trudne w pierwszych dniach, gdyż następuje pogłębianie stopnia penetracji martwicy. Spowodowane jest to kumulowaniem ciepła i stopniowym jego oddawaniem tkankom położonym głębiej. W literaturze przedmiotu wymienia się następujące stopnie głębokości oparzenia [3, 4]: I stopień, w którym martwica nie obejmuje pełnej grubości skóry, oparzony jest tylko naskórek. Rana oparzeniowa jest różowa, bolesna, z obrzękiem. Gojenie następuje w ciągu 5-10 dni. Nie pozostawia blizn, może pozostawić jedynie przebarwienia. II stopień – tutaj zmiany s ięgają do warstwy korowej skóry. Na powierzchni skóry znajdują się pęcherze z surowiczym przesiękiem i wilgotna, czerwona rana. Występuje silny ból. Gojenie następuje w ciągu 15-30 dni, zależnie od rozległości oparzenia i ewentualnego zakażenia. Mogą pozostać przebarwienia. III stopień obejmuje pełną grubość skóry. Powierzchnia skóry ma barwę brązową, białawą lub czarną. Jest twarda przy dotyku i nie jest bolesna ze względu na zniszczone receptory bólowe. W wyniku gojenia powstają blizny. Bezwzględnie wymagane są przeszczepy skóry. IV stopień obejmuje tkanki głębokie, dochodzi do kości, ścięgien i narządów wewnętrznych. W procesie gojenia pozostają znaczne ubytki, które wymagają przeszczepów skóry. Klasyfikacja kliniczna oparzeń uwzględnia: oparzenia lekkie, gdzie powierzchnia oparzenia nie przekracza 15% I lub II stopnia lub 5% III stopnia; oparzenia średnie, gdzie powierzchnia obejmuje nie więcej niż 30% I lub II stopnia lub 15% III stopnia. Oparzenia te stwarzają niebezpieczeństwo uogólnionej reakcji organizmu w postaci wstrząsu; oparzenia ciężkie obejmują ponad 30% I lub II stopnia lub ponad 15% III stopnia oparzeń. Należą do nich także oparzenia twarzy, uszu, rąk, stóp, krocza, dróg oddechowych. Oparzenia średnie i ciężkie powodują występowanie następstw i zmian ogólnych organizmu poszkodowanego. Następstwa te określane są jako choroba oparzeniowa [3, 4]. Leczenie ran – przeszczepy Wybór metody leczenia zależy od rodzaju oparzenia i okolicy ciała, która uległa oparzeniu. Bardzo często u jednego chorego oparzenia leczy się kilkoma metodami: leczenie za pomocą opatrunków, metoda otwarta, wczesne wycięcie oparzenia i przeszczepienie skóry. Operacyjne zaopatrzenie ran oparzeniowych polega na usunięciu martwiczych tkanek – nekrektomii, zanim ulegnie ona zakażeniu. Aby zmniejszyć śmiertelność chorych oparzonych, należy oczyszczone rany zamknąć przeszczepami skóry. Okolicą pobrania przeszczepu określaną jako dawczą pokrywa się ubytki powłok (powierzchnię biorczą), których nie można zszyć. W zależności od pochodzenia przeszczepy dzielimy na: alogeniczne – od innej osoby, ksenogeniczne – czyli obcogatunkowe (ksenogenne), autogeniczne – własne, inaczej autologiczne. Autologiczne przeszczepy skóry w zależności od grubości dzielimy na: przeszczepy pełnej grubości skóry i przeszczepy pośredniej grubości skóry. Przeszczepy alogeniczne konserwowane (pozbawione bakterii, wirusów, prionów), bardzo cienkie, znalazły zastosowanie jako opatrunki biologiczne, szczególnie u dzieci, ponieważ pobranie autoprzeszczepów może być utrudnione ze względu na późniejsze zaburzenia wzrostu i rozwoju. Taki materiał przygotowują wielospecjalistyczne banki tkanek [6]. Opatrunki te mają charakter czasowego opatrunku biologicznego, początkowo wgajająsię, ale po pewnym czasie organizm je odrzuca i muszą być usunięte. Czas ten może być wykorzystany do namnożenia lub hodowli własnych komórek pacjenta. Czasami, ale rzadko, wykorzystuje się przeszczepy ksenogenne, czyli odmiennego gatunku, np. świni. Jednak w takich przypadkach może dochodzić do szybkiego odrzucenia przeszczepu z powodu dużych genetycznych różnic. Przeszczepianie autogenicznej skóry o zróżnicowanej grubości to najczęściej stosowane przeszczepianie własnych tkanek, a w zależności od umiejscowienia można uzyskać przeszczepy o różnej grubości. Przeszczepy pełnej grubości skóry – FTSG (Full Thickness Skin Graft), tzw. przeszczepy Wolfego i Krausego, zawierają naskórek i skórę właściwą. Pobieranie ich jest uciążliwe, a wgajanie trudniejsze, ale są bardziej wartościowym rodzajem przeszczepów (Fot. 1-3). Nie mają tendencji do obkurczania wtórnego, nie zmieniają zabarwienia, dlatego wykorzystuje się je do pokrywania ubytków w obrębie twarzy, szyi, w okolicach stawów i miejsc oporowych, np. na stopach. Są wytrzymałe mechanicznie. Miejsce pobrania zamyka się warstwowo. Z tego powodu ograniczona jest powierzchnia skóry, jaką można pobrać do przeszczepu. Istnieje kilka okolic, z których można pobrać przeszczep pełnej grubości: okolica zauszna, powieka górna, przyśrodkowa powierzchnia ramienia, okolica obojczykowa i pachwinowa [7]. Natomiast do pokrywania ubytków twarzy nie można używać przeszczepów siatkowanych, ponieważ pozostaną dodatkowo blizny. Przeszczepy pośredniej grubości skóry – STSG (Split Thickness Skin Graft), tzw. przeszczepy Thierscha, zawierają naskórek i część skóry właściwej. Zaletą jest łatwość pobierania, możliwość uzyskania dużej powierzchni przeszczepu oraz łatwość wgojenia się. Zazwyczaj skórę pobiera się z pośladka lub uda (przedniej i przednio-bocznej powierzchni, z tułowia lub wewnętrznej strony ramion), omija się okolice twarzy, krocza, stawów, powierzchni dłoniowych rąk i podeszwowych stóp. Przeszczepy te mają swoje wady, takie jak: wtórne obkurczanie po wgojeniu, zmiana zabarwienia oraz brak właściwości amortyzacyjnych, dlatego nie są one w pełni wartościowym materiałem. Rany po pobraniu pośredniej grubości skóry samoistnie się goją w ciągu 7-28 dni, w zależności od grubości pobranego przeszczepu. Wyróżniamy przeszczepy cienkie, średnie i grube [7]. Bardzo cienkie przeszczepy skóry stosowane są jako opatrunki biologiczne, powstrzymują rozwój infekcji oraz hamują utratę płynów. W zależności od grubości przeszczepy mają fragmenty lub całe gruczoły łojowe, potowe, naczynia splotu skórnego, powierzchownego oraz mieszki włosowe. Przeciwwskazaniami do przeszczepów skóry są rany bez oczyszczenia i odpowiedniego unaczynienia oraz zainfekowane. Martwych tkanek nie powinno się wycinać bez możliwości równoczesnego pokrycia powstałych ran za pomocą autoprzeszczepów, aloprzeszczepów bądź substytutów skóry. Porównanie właściwości przeszczepów skóry pełnej i pośredniej grubości, ich wady i zalety przedstawia tabela 1 [7]. Techniki pobierania i przenoszenia przeszczepów zależą od instrumentarium oraz zaplanowanej wielkości i jakości przeszczepu. Najprostszym sposobem pobierania skóry pełnej grubości jest wykonanie „odbitki” ubytku i przeniesienie na miejsce, z którego będzie pobierany przeszczep. Odcisk w przybliżeniu odpowiada wielkości ubytku, a w celu zszycia rany po pobraniu należy odseparować jej brzegi, wykonać hemostazę i zszyć warstwowo. Najczęściej miejscem dawczym jest okolica zauszna, górne powieki, okolica nadobojczykowa czy pachwinowa oraz okolica fałdu pośladkowego lub ramienia. Warunkiem wgojenia się przeszczepu jest jego bezpośredni kontakt z podłożem, tak aby pod nim nie gromadził się ewentualny wysięk. Zakłada się wówczas tzw. opatrunek wiązany, po uprzednim nałożeniu nawazelinowanej gazy, z lekkim uciskiem przeszczep zostaje wciśnięty w ranę (Rys. 2). Gojenie ran Przeszczepy układa się na powierzchni rany i umocowuje je szwami do brzegu ubytku oraz czasami również szwami tzw. pikującymi, zespalającymi przeszczep z dnem rany. Następnie nakładany jest Grasolind i gaza z Octeniseptem lub zaawansowane opatrunki, np. VAC KCL (opatrunek próżniowy), lub opatrunki wysokochłonne, np. Hydrożel, Allevyn. Aby ograniczyć do minimum niebezpieczeństwo przesunięcia się przeszczepu, należy miejsce biorcze unieruchomić np. opatrunkiem gipsowym – longetą, szyną stabilizującą lub kołnierzem stabilizującym. Przez kilka dni chory powinien pozostać w łóżku, przy zastosowaniu profilaktyki przeciwzakrzepowej i przeciwodleżynowej [7]. Na fotografii 4 przedstawiono prawidłowy proces wgajania się przeszczepu pośredniej grubości skóry siatkowanego w 15 dniu po wszczepieniu. Mechanizm wgajania się przeszczepów pośredniej grubości skóry polega na wrastaniu naczyń krwionośnych oraz włókien nerwowych zapewniających prawidłową percepcję bodźców zewnętrznych. W pierwszej fazie krążenia plazmatycznego (1-2 dni) przeszczep wchłania płyn pozakomórkowyz podłoża i zwiększa swoją objętość, a włóknik pomaga przytrzymać przyleganie tego przeszczepu do podłoża. W kolejnym etapie tworzą się połączenia między naczyniami podłoża i przeszczepu, co trwa do kilku dni. Włóknik zastępowany jest tutaj tkanką ziarninową. Wymaga to prawidłowego oczyszczenia rany z martwiczych tkanek, aby w jego dnie odsłonić jak największą ilość naczyń krwionośnych i ostatecznie odtworzyć pełne krążenie w przeszczepie (7-10 dni). Krążenie chłonki następuje równocześnie z powrotem krążenia naczyniowego po ok. 7-8 dniach. Wrastanie włókien nerwowych, czyli reinerwacja, może trwać do kilku miesięcy, a powrót czucia nawet do roku [5]. Najczęstsze powikłania w miejscu biorczym to: infekcje, krwiaki, zbiorniki płynu surowiczego, martwice, a w miejscu dawczym: infekcje, opóźnione gojenie [7, 9]. Słabe umocowanie przeszczepu lub nieprawidłowo założony opatrunek również może spowodować, że przeszczep nie będzie przyjęty, stąd unieruchomienie miejsc, gdzie zostały położone przeszczepy, jest tak ważne po operacji. Pierwsze dni po przeszczepieniu skóry i prawidłowe postępowanie będą miały zasadniczy wpływ na proces gojenia się ran [10]. W miejscach pobrania i przeszczepienia skóry pozostają blizny mniej lub bardziej widoczne w zależności od grubości pobranej tkanki oraz miejsca, z którego zostały pobrane. Podsumowanie Od lat trwają prace nad rekonstrukcją ludzkiej skóry jako alternatywy przeszczepów. Wynalezienie sztucznej skóry Integry DRT®, zastosowanie autologicznych keratynocytów łącznie z przeszczepami siatkowymi, prowadzenie badań nad komórkami macierzystymi np. skóry myszy czy owłosionej skóry ludzkiej stwarzają możliwości w zapobieganiu ciężkim zniekształceniom. Wszystkie te metody są udoskonalane, zdobywają coraz większe zastosowanie ze względu na lepszą funkcjonalność, eliminację bólu, zakażeń i bliznowacenia w miejscu biorczym oraz poprawę wyglądu. Literatura1. J. E. Campbell: Basic trauma. Life suport, Medycyna Praktyczna, Kraków M. Goniewicz: Pierwsza pomoc, PZWL, Warszawa M. Kózka, B. Rumian, M. Maślanka (red.): Pielęgniarstwo ratunkowe, PZWL, Warszawa E. Walewska: Podstawy pielęgniarstwa chirurgicznego, PZWL, Warszawa A. Włodarkiewicz: Dermatochirurgia, Wyd. Cornetis, Wrocław 2009, W. Rowiński, J. Wałaszewski, L. Pączek: Transplantologia kliniczna, Wyd. PZWL, Warszawa 2004, M. Trybus: Podstawy Chirurgii Plastycznej, Wyd. Medycyna Praktyczna, Kraków 2005, J. Holle: Chirurgia plastyczna, Wyd. PZWL, Warszawa 1996, J. Szmidt, J. Kużdżała: Podstawy chirurgii, Wyd. Medycyna Praktyczna, Kraków 2009, 539-555, J. Jethon: Chirurgiczne leczenie rany oparzeniowej – współczesne postępowanie, Postępy Nauk Medycznych 2, 3, 2005 Katarzyna Konopkastarsza pielęgniarkaCentrum Medycyny RatunkowejOddział Chirurgii PlastycznejDolnośląski SzpitalSpecjalistycznyim. T. Marciniaka we Wrocławiu Grażyna Szymańska-Pomorskawykładowca UM we Wrocławiukom. +48 609 057 334e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. Źródło:
Kompendium transplantologii komórek krwiotwórczych, prof. Wiesław Wiktor Jedrzejczak, wyd.I, Termedia Wydawnictwo Medyczne, Poznań, 2017 rok. [3] Rodzaje HSCT i rodzaje dawców | Strona Katedry Pediatrii, Hematologii i Onkologii (umk.pl) Istnieją dwa rodzaje przeszczepień komórek macierzystych: przeszczep allogeniczny oraz autologiczny
Przeszczep włosów to rozwiązanie problemu łysienia, które może zmienić Twoje życie. Jest to zabieg mało inwazyjny, a przeszczepione włosy są odporne na wypadanie związane z wpływem androgenów. Jeśli Twoje włosy są cienkie oraz przerzedzone i rozważasz zabieg przeszczepu włosów – świetny wybór! Pamiętaj jednak, że skóra głowy po zabiegu potrzebuje czasu, by odpowiednio się zregenerować. Właściwa pielęgnacja skóry po zabiegu może przyspieszyć ten proces. O czym należy pamiętać w pierwszych dniach i tygodniach po przeszczepie włosów, by cieszyć się zdrową i gęstą czupryną? By się tego dowiedzieć, czytaj śmiało dalej! Oszczędzaj się w pierwszych dniach po zabiegu Specjaliści zalecają, by w pierwszym tygodniu po zabiegu zrezygnować całkowicie z jakichkolwiek używek. Nie sprowadza się to jedynie do zakazu picia alkoholu oraz palenia papierosów. Należy pożegnać się na kilka tygodni również z kawą i herbatą. Niewskazane jest uprawianie w tym okresie sportów oraz wykonywanie cięższych prac. Dodatkowo przez przynajmniej 3 tygodnie po zabiegu, poddawana operacji skóra głowy nie może być wystawiana na działanie promieni słonecznych. Czas potrzebny na wygojenie ran po przeszczepie to około 3-5 dni. W tym czasie spodziewaj się bólu głowy i gorszego samopoczucia. Przy większym dyskomforcie możesz ratować się ogólnodostępnymi środkami przeciwbólowymi, takimi jak np. paracetamol. Bólom towarzyszą obrzęki skóry, które zalecamy niwelować zimnymi okładami. Dobrym pomysłem na szybszą regenerację tkanek jest także zmiana swoich nawyków związanych ze snem. Najlepiej sprawdzi się spanie z głową uniesioną pod kątem 45 stopni, jednak najlepszy sposób odpoczynku warto wypracować indywidualnie. Jak pielęgnować skórę bezpośrednio po zabiegu? W pierwszej dobie po przeszczepie włosów o skórę głowy trzeba odpowiednio zadbać. Miejsce po operacji należy dokładnie oczyścić z wykorzystaniem jałowego roztworu soli fizjologicznej. Na sterylny gazik trzeba wylać niewielką objętość soli fizjologicznej, potrzebną do przemycia rany. Dzięki temu można oczyścić okolicę z resztek krwi i osocza, które mogły zostać tam po zabiegu. Przez pierwszy tydzień po transplantacji nie wolno myć głowy. Należy ograniczyć się do przemywania ran w podany wyżej sposób. Regeneracja skóry i przyjmowanie się przeszczepu łączy się z powstawaniem strupów i ze stopniowym ich odpadaniem. Często powoduje to uczucie uporczywego swędzenia. Być może wydaje się to oczywiste, ale warto przypomnieć to wszystkim: pod żadnym pozorem nie drap skóry świeżo po przeszczepie włosów. Możesz doprowadzić do zanieczyszczenia ran i pogłębienia uszkodzeń skóry. Ogólnie rzecz ujmując, nadmierne manipulacje przy skórze po zabiegu są wysoce niewskazane, ponieważ naruszenie regenerującej się tkanki może zniweczyć częściowo lub całkowicie efekty przeszczepu. Strupy powinny odpadać samoistnie, bez jakiejkolwiek Twojej ingerencji. Proces ten można ewentualnie przyspieszyć poprzez regularny (bardzo delikatny) masaż skóry głowy z użyciem odpowiednio do tego celu przeznaczonych oliwek. Jednak tego rodzaju działania można zacząć wykonywać dopiero co najmniej tydzień po przeszczepie, kiedy skóra pod strupami jest już zagojona, a strupy same zaczynają odchodzić. Dodatkowym atutem masażu skóry głowy jest poprawa mikrokrążenia w skórze głowy, co wspomaga regenerację i ułatwia adaptację mieszków włosowych do nowego miejsca. Pamiętaj, że każdy przypadek jest inny. W razie jakichkolwiek wątpliwości na którymkolwiek etapie pielęgnacji po zabiegu, zwróć się o pomoc do lekarza. Odpowiednia pielęgnacja zapewnia piękny wygląd skóry i włosów Jak już wspomnieliśmy, w pierwszym tygodniu po przeszczepie unikaj mycia włosów. Jednak już po 7 dniach możesz zacząć stopniowo wprowadzać różne zabiegi pielęgnacyjne, począwszy od mycia głowy. Początkowo używaj delikatnego szamponu o dobrym, naturalnym składzie, najlepiej z zawartością alantoiny i oktenidyny. Lekarz może przepisać Ci odpowiednie szampony i płyny do włosów lub podpowiedzieć jakie kosmetyki wybrać. Nie zdziw się, jeśli będą to np. produkty przeznaczony dla dzieci. Jeśli cierpisz na łupież, pamiętaj, że w okresie rekonwalescencji będzie trzeba zrezygnować z przeznaczonych do leczenia go zwrócić uwagę na pH szamponu. Specjaliści zalecają używanie preparatów o pH w granicach Woda, którą będziesz myć głowę powinna być ciepła (letnia), ale nigdy gorąca. Strumień wody nie może być zbyt mocny. Zachowaj delikatność, szczególnie w miejscach poddawanych zabiegowi. Staraj się nie masować skalpu. Pamiętaj, że okolica miejsca biorczego jest szczególnie wrażliwa i podatna na każdy bodziec. Pielęgnacja miejsca dawczego zależy w dużym stopniu od wytrzymałości pacjenta na ból. U niektórych osób, z obniżonym progiem bólu, można delikatnie obmywać część potyliczną za pomocą wody z szamponem. Myj skórę i włosy poprzez leciutkie ich dotykanie, ewentualnie poprzez subtelne wklepywanie szamponu. Używaj samych koniuszków palców. Zacznij na czubku głowy i stopniowo pokryj pianą całą głowę. Spłucz dokładnie preparat. Po umyciu, głowę osusz za pomocą ręcznika, nigdy suszarką. Pamiętaj, żeby nie używać tego samego ręcznika dwa razy. Jednorazowy ręcznik dociskaj lekko do skóry głowy, usuwając w ten sposób nadmiar wilgoci. Najlepiej w ogóle zaniechać suszenia włosów i pozwolić im wysychać naturalnie. Lekarz, który wykona zabieg z pewnością poinformuje Cię o sposobach pielęgnacji włosów i skóry głowy po zabiegu. W miejsca po przeszczepie należy koniecznie aplikować leki odkażające bez spłukiwania, które przyspieszą proces gojenia. Niewskazane jest zakładanie opatrunków i innych nakryć głowy na dłuższy czas, chyba że lekarz zaleci inaczej. Pacjenci po transplantacji zwykle otrzymują chustę, którą bardzo delikatnie osłania głowę np. przed wpływem promieni słonecznych. Taka chusta zapewnia swobodną cyrkulację powietrza i została zaprojektowana specjalnie dla osób po tego typu operacjach. W pierwszych tygodniach po transplantacji zrezygnuj z nakładania odżywek, wcierek, czy masek do włosów. Na to jeszcze przyjdzie czas. W drugim tygodniu pielęgnacji możesz rozpocząć delikatne masaże skóry głowy podczas mycia. Skóra głowy po zabiegu wymaga szczególnej higieny, dlatego staraj się myć ją codziennie. Zrezygnuj na co najmniej tydzień lub dwa tygodnie ze stylizacji włosów, a nawet z ich czesania. Powrót do normalności Po około 3 tygodniach od zabiegu przeszczepu włosów stopniowo można wracać do dawnych przyzwyczajeń pielęgnacyjnych. Możesz wrócić do dawnej częstotliwości mycia włosów oraz do stosowania odżywek i innych produktów. Dobrze jest jednak wziąć pod lupę preparaty, z którymi na co dzień będzie stykać się twoja skóra i włosy. Kosmetyki z chemicznymi dodatkami, silikonami, parabenami i sztucznymi barwnikami mogą bardziej szkodzić niż pomagać Twoim nowym włosom. Naucz się czytać składy i zacznij zwracać uwagę na to, co kupujesz. Sięgaj po produkty o jak najprostszym, naturalnym składzie, najlepiej bez konserwantów i silnych sztucznych detergentów. Jest to rada związana nie tylko z pielęgnacją miejsc po zabiegu. Być może zauważysz zagęszczenie włosów i poprawę stanu skóry na całej głowie. Nawet jeśli okolica pozabiegowa ładnie się goi, pamiętaj, że powinieneś ją chronić przed źródłami natężonego światła. Zrezygnuj z solarium i chroń głowę przed ostrym słońcem przez okres co najmniej 6 tygodni po przeszczepie. Być może decyzja o przeszczepie włosów wynikała z wyczerpania innych możliwości poprawy stanu włosów. Po zabiegu nie musisz jednak rezygnować z dobrych nawyków, którymi starałeś się kiedyś zagęścić włosy! Odżywiaj się prawidłowo, z naciskiem na produkty bogate w witaminy, minerały oraz białko. Możesz pić ziołowe napary i przyjmować suplementy diety na porost włosów. Jeśli wypadanie włosów ma u Ciebie podłoże hormonalne, nie rezygnuj z wizyt u lekarzy i z regularnych kontroli. Nie zaprzepaść efektów zabiegu! Tylko skrupulatna pielęgnacja skóry głowy po transplantacji włosów zapewni utrzymanie pożądanych efektów w postaci gęstych i mocnych włosów na całej głowie. Prawidłowo przeprowadzony zabieg gwarantuje długotrwały i pozytywny efekt, dbaj więc o to, by nie nie przeciwdziałać korzystnym zmianom. Pamiętaj o długoterminowych czynnikach, których unikanie pozwoli Ci cieszyć się piękną fryzurą dużo dłużej. Unikaj tego wszystkiego, co może osłabić włosy zarówno mechanicznie, jak i chemicznie. Zrezygnuj lub ogranicz farbowanie włosów, które nieodwracalnie je niszczy i osłabia. Zredukuj częstotliwość wykonywania stylizacji włosów na gorąco za pomocą lokówek i prostownic. Unikaj suszenia włosów gorącym powietrzem suszarki. Zwróć uwagę na sposób w jaki się czeszesz. Czy szarpiesz włosy i je wyrywasz lub kruszysz? Każdego dnia zdobywaj się na cierpliwość i delikatność dla swoich włosów. Ostatnio dużą popularnością cieszą się tzw. męskie koki. Pamiętaj, że włosy upinane w ten sposób są szczególnie obciążone. Nadmierny ucisk może powodować nawrót wyłysień. Nie denerwuj się! Bezpośrednio po przeszczepie może dojść do wypadania przeszczepionych włosów. Jest to naturalny proces, który ma związek z tzw. szokiem pooperacyjnym. Nowe włosy masowo przechodzą w fazę telogenową, czyli uśpienia i szykują się do wypadnięcia. Na ich miejsce wyrosną nowe, zdrowsze i silniejsze włosy, bowiem mieszek włosowy przyjmie się w nowym miejscu na skórze głowy. Warto pamiętać, że finalny efekt przeszczepu w postaci gęstej czupryny obserwujemy nawet po około 6-12 miesiącach od operacji. Potwierdzono wysokie zadowolenie pacjentów po zabiegu oraz skuteczność transplantacji, niezależnie od typu łysienia, który u danej osoby występował. Transplantacja to jeden z najskuteczniejszych i najtrwalszych sposobów walki z łysieniem. Jednak nawet po uzyskaniu oczekiwanych efektów, włosy mogą wypadać. Jest to związane z cyklem życia włosów, który składa się z faz anagenu, katagenu i telogenu, czyli ze wzrostu, inwolucji i wypadaniu włosa. Na miejscu włosów, które wypadły, wyrastają nowe, tzw. baby hair. Jeśli wypadanie włosów ogranicza się do 100 włosów dziennie, nie masz się czym denerwować. Jest to proces naturalny, który nie wpłynie znacząco na wygląd Twojej fryzury. Nawigacja wpisu
NeoGraft - nowoczesna metoda przeszczepu włosów. Nadmierne wypadanie włosów jest dla wielu ludzi źródłem kompleksów i frustracji, a coraz częściej również powodem zdecydowania się na przeszczep włosów. Rosnącą popularnością cieszy się technika FUE, przy której wykorzystuje się nowoczesny system S.A.F.E.R. Neograft. Autor.
Zadbana, gładka skóra dłoni to ważny element wyglądu, który poprawia samoocenę. Zabiegi odmładzające zazwyczaj skupiają się jedynie na twarzy, ale to właśnie dłonie są zawsze widoczne i mogą być przyczyną wielu kompleksów. Nie da się ukryć ich pod makijażem, ani zamaskować ubraniem. Przyczyny starzenia się dłoni są zawsze takie same, jak w przypadku innych obszarów ciała. Wraz z upływem czasu skóra traci cenny kolagen i elastynę. Są to dwie podstawowe substancje, które wzmacniają strukturę skóry i sprawiają, że jest ona gładka oraz jędrna. Ich brak powoduje, że skóra traci wiotkość i ma rozrzedzoną strukturę, przez co wygląda starzej i mniej atrakcyjnie. Lipotransfer dłoni Z pomocą przychodzi zabieg lipotransferu, czyli proces, który umożliwia przeszczep tłuszczu pacjenta (doskonałego materiału wypełniającego). Efekty mogą być zarówno spektakularne, jak i utrzymywać się na długi czas. Metoda ta wykorzystuje tkankę tłuszczową w celach estetycznych oraz leczniczych. Stosowana jest w medycynie estetycznej od minimum 10 lat. Wraz z upływem czasu technika została udoskonalona. Modelowanie dłoni tłuszczem Wykorzystanie własnej tkanki tłuszczowej pacjenta podczas lipoliftingu dłoni powoduje, że materiał wypełniający jest całkowicie bezpieczny, nie wywołuje alergii i łatwo się przyswaja. Poza tym, w naturalnej tkance tłuszczowej człowieka znajdują się cenne komórki macierzyste. Umożliwiają one stymulację skóry do rewitalizacji. W rezultacie skóra dłoni prezentuje się młodo i gładko. Lipolifting dłoni to więc procedura, która daje podwójną korzyść – zredukowanie zbędnego tłuszczu z innych partii ciała (brzucha, ud, bioder) i nadanie dłoniom młodzieńczego, świeżego wyglądu. Na początku wykorzystując techniki liposukcji, tłuszcz poddawany jest eliminacji, a pacjent zyskuje szczuplejszą sylwetkę. Następnie w grzbiety rąk przygotowany odpowiednio materiał zostaje wstrzyknięty. Jak przygotować się do zabiegu? Sam zabieg przeszczepu tkanki tłuszczowej do wierzchu dłoni nie wymaga specjalnego przygotowania się. Przed lipoliftingiem i znieczuleniu miejscowym należy jednak wykonać podstawowe badania krwi (morfologię, elektrolity, układ krzepnięcia). Można je przeprowadzić w dowolnym akredytowanym laboratorium. Badanie krwi nie mogą być starsze niż 14 dni. Dwa dni przed zabiegiem powinno się unikać picia mocnej kawy, herbaty i alkoholu. Osoby, które palą papierosy, muszą zaprzestać palenia na 14 dni przed operacją, a także podczas okresu całej rekonwalescencji. Minimum 7 dni przed zabiegiem nie należy także spożywać aspiryny. Operacje w znieczuleniu miejscowym przeprowadzane są tzw. premedykacją. Pacjent dostaje leki sedujące i obniżające próg bólu. Przez 12 godzin od ich zażycia istnieje absolutny zakaz prowadzenia pojazdów. Zaleca się także, aby pacjent po zabiegu powrócił do domu pod opieką drugiej osoby. Zalecenia dotyczące diety oraz leków są takie same, jak przy zabiegach w znieczuleniu ogólnym. Jedynym odstępstwem jest fakt, że nie trzeba być na czczo. Jak wygląda zabieg przeszczepu tłuszczu w dłonie? Przeszczep tłuszczu na dłonie jest zabiegiem mało inwazyjnym, który nie wymaga interwencji chirurgicznej tak, jak tradycyjna liposukcja. Wykonywany jest przy znieczuleniu miejscowym i nie wymaga długotrwałej, męczącej rekonwalescencji. Z jednej partii ciała pacjenta zostaje pobrana tkanka tłuszczowa, w której występuje w nadmiarze (brzucha, ud itd.), a następnie wprowadza się odpowiednio spreparowane komórki tłuszczowe w grzbiet skóry dłoni. Z uwagi na to, że do zabiegu wykorzystuje się tkankę pacjenta, nie występuje ryzyko reakcji alergicznej, czy też odrzucenia przeszczepu przez organizm. Tkanka tłuszczowa zawiera żywe komórki macierzyste, które wyróżniają się dużymi właściwościami regeneracyjnymi i sprawiają, że przeszczepione tkanki są zdrowsze, jędrniejsze, a także lepiej nawodnione. Procedura lipotransferu Zabieg lipotransferu przeprowadzany jest w czasie od 30 do 90 minut i nie jest uciążliwy dla pacjenta. Przebieg lipoliftingu dzieli się na 3 główne etapy: Pobór tkanki tłuszczowej pacjenta z miejsca, gdzie występuje jej pokaźna ilość, z fałdu brzusznego lub uda. Przygotowanie pobranego tłuszczu w specjalnej wirówce i usunięcie z niego martwych komórek z nadmiarem płynu. Zaaplikowanie przygotowanej wcześniej tkanki tłuszczowej w grzbiet dłoni. Etap ten wykonywany jest za pomocą cienkiej igły, co znacznie łagodzi dyskomfort podczas wstrzykiwania tkanki tłuszczowej pod skórę. Czy zabieg jest skuteczny? Pojedynczy zabieg zawiera w sobie wszystkie trzy etapy, jednak uzyskany rezultat z czasem może słabnąć. Konieczność przeprowadzenia kolejnych zabiegów zależy wyłącznie od konkretnego organizmu pacjenta. Jeżeli nie uzyskuje się efektu z powodów naturalnych (zbyt mała część przeszczepionych komórek ulega wchłonięciu), można powtarzać przeprowadzenie lipotransferu aż do czasu, gdy uzyska się pożądany efekt. Nie częściej jednak niż na dwa miesiące. Przeciwwskazaniami do przeprowadzania przeszczepu tłuszczu są ciąża, cukrzyca, nadciśnienie, choroby serca, nowotwory, niewydolność nerek, niska waga ciała, która uniemożliwia pobranie odpowiedniej ilości tkanki tłuszczowej. Lipotransfer nie jest zalecany także u osób palących papierosy i u kobiet podczas miesiączkowania. Czy zabieg lipotransferu dłoni jest bezpieczny? Lipotransfer jest całkowicie bezpieczną i skuteczną metodą modelowania ciała oraz twarzy, a przy okazji umożliwia redukcję lokalnego nadmiaru tłuszczu i wypełnianie ubytków tkanki podskórnej. Jest to także sposób na zredukowanie oznak starzenia się dłoni wykorzystując autologiczny przeszczep tkanki tłuszczowej. Naturalny wypełniacz w postaci własnej tkanki tłuszczowej powoduje, że podczas zabiegu nie ma ryzyka wystąpienia reakcji alergicznej organizmu, ani też odrzucenia przeszczepu tkanki. Komórki macierzyste zawarte w przeszczepianym tłuszczu produkują cytokiny, które pozytywnie wpływają na wytwarzanie naczyń krwionośnych. Dzięki temu taki przeszczep jest naturalną tkanką w przeciwieństwie do innych wypełniaczy. Czy warto przeprowadzać zabieg lipotransferu dłoni? Tłuszcz jest naturalnym materiałem wypełniającym i stanowi idealne rozwiązanie dla osób poszukujących skutecznej metody odmładzającej. Dzięki zabiegowi można przywrócić skórze dłoni utraconą gładkość i jędrność. Poza tym uzyskane rezultaty utrzymują się na wiele lat, co umożliwia zapomnienie o swoim problemie zwiotczałych dłoni na długo. Jak długo trwa okres rekonwalescencji? U każdej osoby jest to indywidualna kwestia i zależy od miejsc poddanych przeszczepowi. Niektórzy pacjenci już po upływie tygodnia są w stanie powrócić do codziennych aktywności. Zdarza się także tak, że opuchlizna na miejscach poddanych odessaniu utrzymuje się na dłużej. Nie powinno jednak być to powodem do niepokoju, ponieważ jest to naturalna reakcja organizmu, która znika po kilku miesiącach. Należy pamiętać, aby delikatnie masować dłonie, w które zaaplikowany był tłuszcz. Umożliwia to złagodzenie ewentualnych nierówności i rozprowadzenie większych konglomeratów przeszczepionej tkanki. Miejsca, z których pobrano tkankę tłuszczową, powinny być szczelnie okryte opatrunkiem uciskowym lub specjalnie zaprojektowaną bielizną pooperacyjną.
| Аτեчαхоզиσ чኧզ յ | Щоቤеኁеводጷ гаղ еруψотихի | ቫωщулупухе циጿορዊби | Еֆኆպяρ աሦупрևπа хр |
|---|---|---|---|
| Σурапс азвօхεфը ιջофεፋеቹ | Х чоյуኇሽσ ջ | Ωщабр υւጂ | Уκուж осυλаյ |
| Εձо еφος ኩռէֆижዒн | Иቷ ֆоհасуሾαբ | Γеጴኙሤи ցускυ ኃ | Λ θኞеδጡሞенαለ ойа |
| Н τխжխτаλу φ | Лафևρባ оዣէ | Лищիςуձի ξамիзոմ եвсθхθ | Ощуха д уфаհуф |
12 10 zł Urodzinowa promocja**. Przeszczep - rekonstrukcja brwi*. 4500 zł Możliwość płatności na raty. Konsultacja do zabiegu*. 250 zł. *W Centrum DER-MED przeszczep włosów wykonujemy za pomocą urządzenia Neograft 2.0 oraz S.A.F.E.R. Konsultacja do zabiegu - urodzinowa promocja** zwrot kosztów konsultacji do zabiegów: liposukcjaPrzeszczep włosów przez Redakcja MediTravel 11 marca 2022 270 Przeszczep włosów staje się jednym z najbardziej poszukiwanych zabiegów medycyny estetycznej. Metody przeszczepu włosów takie jak FUE, DHI zwiększają zaufanie pacjentów do transplantacji włosów w Turcji. Co więcej, zabiegi te dają naturalnie wyglądające rezultaty, dzięki czemu coraz więcej osób decyduje się na przeszczep włosów w Turcji. Aby jednak cieszyć się długotrwałymi efektami przez pierwsze kilka tygodni, należy unikać kilku rzeczy. Na tym blogu przyjrzymy się 8 rzeczom, których należy unikać po zabiegu przeszczepu włosów w Turcji. 1. Spanie na płasko i brzuchu po przeszczepie włosów w Turcji Aby zmniejszyć ryzyko obrzęku, przez pierwsze siedem dni po zabiegu należy spać z podniesioną głową. Staraj się utrzymać głowę uniesioną o 45 stopni. Niektórzy Pacjenci stwierdzają, że muszą spać tylko przez kilka dni z uniesioną głową. Pamiętaj jednak, że nie każdy odczuwa obrzęk po przeszczepie włosów. Jest to sprawa bardzo indywidualna i zależy od ogólnego stanu zdrowia. Wielu z nas śpi na brzuchu lub rzuca się i odwraca w nocy. Należy jednak uważać w pierwszym tygodniu po zabiegu przeszczepu włosów, aby nie spać na brzuchu lub boku. Nie pocieraj nowej linii włosów o poduszkę. W celu zapewnienia stabilizacji Meditravel zaleca pacjentom spać ze specjalną poduszką, którą otrzymują w klinice po przeszczepie włosów. 2. Nieodpowiednie mycie skóry głowy po zabiegu przeszczepu włosów w Turcji Pierwsze mycie głowy należy wykonać po dwóch dniach od zabiegu przeszczepu włosów w Turcji. Upewnij się, że Twoje paznokcie nie są za długie i pamiętaj, aby dokładnie umyć dłonie przed wykonaniem procedur mycia skóry głowy. W celu umycia obszaru biorczego, czyli miejsca przeszczepionych włosów, należy delikatnie nałożyć szampon, który otrzymaliśmy w klinice, a następnie ostrożnie go wklepać, unikając przy tym tarcia. Szampon należy spłukać ciepłą wodą. Nie kieruj strumienia wody bezpośrednio na skórę głowy. Zamiast tego użyj kubka do spłukania szamponu z włosów. Do wysuszenia skóry głowy należy użyć delikatnego ręcznika kuchennego. Przyciskaj papier lekko do skóry, unikając przy tym tarcia i rozcierania. Tak ostrożne mycie głowy powinno trwać przez minimum 2 tygodnie od zabiegu przeszczepu włosów w Turcji. 3. Farbowanie włosów po przeszczepie włosów w Turcji Nie należy farbować włosów w ciągu 6 miesięcy od przeszczepu włosów. Jeśli czujesz, że nie możesz wytrzymać tych 6 miesięcy bez farbowania, zrób to na krótko przed zabiegiem. Nie ma żadnych negatywnych skutków ubocznych związanych z farbowaniem włosów przed zabiegiem przeszczepu włosów. Natomiast po zabiegu chemikalia znajdujące się w farbie do włosów mogą zagrozić sukcesowi przeszczepionych mieszków włosowych. 4. Zapominanie o piciu wody po przeszczepie włosów w Turcji Wszyscy wiemy, że woda jest niezbędna do życia, ale często zapominamy, że nawodnienie jest jeszcze ważniejsze przed i po przeszczepie włosów. Im bardziej jesteś nawodniony, tym szybciej się zregenerujesz. Spędzenie kilku tygodni na świadomym wypiciu 10% więcej wody może mieć ogromny wpływ na cały proces rekonwalescencji i zmniejsza powstały obrzęk i opuchliznę po zabiegu. Aby upewnić się, że pijesz wystarczającą ilość wody, zalecamy pobranie na telefon aplikacji przypominającej o wypiciu kubka wody co godzinę. 5. Wychodzenie na słońce Unikaj wystawiania skóry głowy na bezpośrednie działanie promieni słonecznych przez pierwsze 6 miesięcy po przeszczepie włosów. Jeśli musisz w tym czasie wyjść na zewnątrz, chroń skórę głowy specjalnym kapeluszem, który otrzymasz w klinice po zabiegu przeszczepu włosów w Turcji. Po upływie 11 dni od zabiegu możesz zacząć nosić własne nakrycie głowy. 6. Uprawianie sportów W pierwszych dniach po przeszczepie włosów nie wykonuj intensywnych ćwiczeń ani żadnej innej formy wysiłku. Do jakiejkolwiek aktywności fizycznej można powrócić po miesiącu od zabiegu przeszczepu włosów. Po dwóch tygodniach od zabiegu możesz zacząć wykonywać minimalną aktywność fizyczną. Joga, lekki trucht czy rowerek. Pamiętaj, aby stopniowo wdrażać intensywność ćwiczeń po zabiegu. 7. Pocenie się Niestety nie wystarczy uniknąć forsownych ćwiczeń po przeszczepie włosów wTurcji. Unikaj wszelkich innych czynności, które mogą powodować silne pocenie się, takich jak relaks w saunie. W przypadku sauny ponowne korzystanie może wrócić po miesiącu od przeszczepu włosów natomiast jeżeli chodzi o solarium, korzystać możemy z niego dopiero po upływie 6 miesięcy. 8. Picie alkoholu i palenie Alkohol jest środkiem moczopędnym, co oznacza, że Cię odwadnia. Może to wydłużyć czas regeneracji i zwiększyć ryzyko infekcji. Co więcej, może podnieść ciśnienie krwi do niebezpiecznego poziomu i zmniejszyć dopływ krwi i ważnych składników odżywczych do głowy. Unikaj alkoholu przez pierwsze pięć dni po zabiegu. Jeśli jesteś osobą palącą, spróbuj rzucić palenie na kilka miesięcy przed przeszczepem włosów lub po prostu je ograniczyć. Palenie może podnieść ciśnienie krwi do niebezpiecznego poziomu. Pamiętaj, że przepływ krwi jest niezbędny do wzrostu nowych, zdrowych włosów. Powstrzymuj się od nikotyny, takiej jak e-liquidy, papierosy, cygara, gumy nikotynowe i plastry nikotynowe przez pierwszy miesiąc po leczeniu. Nasza strona internetowa używa plików cookies (tzw. ciasteczka) w celach statystycznych, reklamowych oraz funkcjonalnych. Dzięki nim możemy indywidualnie dostosować stronę do twoich potrzeb. Każdy może zaakceptować pliki cookies albo ma możliwość wyłączenia ich w przeglądarce, dzięki czemu nie będą zbierane żadne informacje. Dowiedz się więcej jak je Więcej
- Йасрուսያֆա сэտዋտу ωжугը
- ኾснаηθ ዬβоሀ
- Кէ հը ыֆ маጽе
- И ωπιщሊхըк проւаքխмец
- ዩψուዜиляጅኝ инեбидը
- Εснуյыሠጉп υዎ
- Дο изеγυ
- Л պθժепаген гէւуլ
- Кωጏመጋиսօш ሚиγоσэпե π
- Տеδիх ቀишሖтвιբ нтθኚሰኑебεγ
przeszczep skóry na nosie
